Nederlands in Brazilië

De laatste Zeeuwen

Nederlands in Brazilië

Meer info
1983 – Manja Jordans – Garrafåo, Santa Leopoldina, Brazilië. Geen transcriptie beschikbaar.
Dit is een opname van de Nederlandse Dialectenbank van het Meertens Instituut. Voor vragen in verband met rechten en privacy, lees de disclaimer.  

Deze opname is een documentaire van Manja Jordans uit de jaren tachtig over de nazaten van een Zeeuwse kolonie in Brazilië.

Tussen 1858-1862 emigreerden zo’n 700 Zeeuwen naar Espirito Santo, een gebied aan de oostkust van Brazilië. Het waren vooral arme en vaak ongeletterde landarbeiders uit Zeeuws-Vlaanderen, Schouwen-Duiveland en Zuid-Beveland die droomden van een beter bestaan in het exotische Brazilië. Niks bleek minder waar toen de landverhuizers aankwamen in hun nieuwe thuis Holandinha (Portugees voor: Klein-Holland). Het werd een bikkelhard bestaan voor de Nederlandse families, die geen geld hadden om terug te keren naar Nederland.

In het achterland van Espirito Santo wonen nog steeds nazaten van de Zeeuwse emigranten. Je herkent ze aan hun Nederlanse familienamen als Boone, Van Schaffel en Heule (al dan niet in verbasterde Portugese vorm). Sommigen onder hen spreken zelfs nog een mondje Nederlands. De Zeeuwen in Brazilië waren jarenlang vergeten in het thuisland tot een Nederlands zendingspaar de kolonie in de jaren zeventig opnieuw ontdekte. In 2013-2015 maakten Monique Schoutsen en Arjen van Westen de documentaire ‘Braziliaanse koorts‘ over de vergeten Zeeuwen.

Meer sporen van het Nederlands